“26 Aralık 2017 tarihinde sahipli sahipli bir köpeğin ölümüyle başlayan ve sonrasında 15 ölü kedi bulunmasıyla devam eden süreçte, ilçe tarım alan taraması yapmış ,hem buldukları sardalya örnekleri hem de 3 ölü kediden örnekler alarak laboratuara göndermiştir. 

 

Yapilan inceleme sonucu gonderilen raporda, kedi ölümlerine Klebsiella sp bakterisinin yol açtığı belirtildi. Bu gün Bozcaada İlçe Tarım Müdürü Hasan Bey ile yaptığım görüşme sonrasında, açık arazide bulunan sardalyalarda yüksek oranda tarım zehri bulunduğunu öğrendim.

 

Ölen kedilerin laboratuar inceleme sonuçlarını aldığımızda, bu kadar büyük bir toplu ölüme yol açtığı ifade edilen bakteri ile ilgili doğru bilgi edinmek için Ankara, İstanbul Veterinerlik Fakülteleri ve veteriner hekimler ile görüşüp  bilgi istedik. Sonuçta ortada, sahibinin gözünün önünde kasılıp ağzından köpükler saçarak ölen bir köpek, ölüsü bulunan 15 kedi ve evine hiç dönmemiş 11 kedi söz konusuydu. Veteriner hekimlerin genel görüşü “Klebsiella sp isimli bakterinin İstanbul gibi bir şehirde 1 gecede 15 kedi ölümüne sebep olması normal, fakat Bozcaada’da ve sadece belli bir güzergâh üstünde 1 gecede bu kadar kedinin ölüm sebebinin bu bakteri değil zehir olacağı yönünde idi. Ayrıca veteriner hekimler köpeğin ölürken kasılması ve ağzından köpükler çıkmasının zehirlenme belirtisi olduğunu teyit ettiler.” 

 

Sonuç olarak bugün öğrendiğimize göre, sardalyalarda yüksek oranda tarım zehri olması da bunun kanıtı niteliğinde. Bunun için neler yapabiliriz noktasinda, konuyla ilgili olarak ilçe tarımla çeşitli görüşler paylaştık. Öncelikle atılan zehirlerin bütün canlılar için çok tehlikeli olduğunu ile ilgili bilinçlendirme çalışması yapılması gerekmekte. Sonuç olarak insan eliyle gerçekleşen ölümlerin önüne geçmemiz gerekiyor. Koyun, Keçi, Tavuk sahipleri, kendi hayvanlarını bu yöntemle tilki ya da köpekten koruyacağını düşünmekte. Malesef bu bir koruma yöntemi değil tam anlamıyla cinayet, bir sürü canın ölümüne sebep olmak, vicdansızlık. Biz insanız; düşünüp akılcı çözüm bulması gereken biziz.

 

Hayvanları korumak için onlara sağlam ve korunaklı ahırlar, kümesler yapmalıyız. Öncelikle sağa sola, ikili üçlü olarak çakılıp bırakılan canlar için toplu mera alanı oluşturulabilir, böylece başlarında bir çoban, önlerinde suları ve güvenli bir alanda olurlar. Hayvan refahı kanununda da bu böyle ifade edilmektedir.

 

Bizler yazın sıcağında dayanamayıp koyunlara, keçilere su taşıyoruz. Çalılara dolanmış canları kurtarıyoruz. Onların bir mal değil can olduğunu, sevgiye ve korunmaya ihtiyaçları olduğunu unutmamamız gerekiyor. Sadece onlara saldıracak tilkiden ya da köpekten onları korumak için değil bu söylediklerim. Yeri geliyor bir bakmışsınız birinin bağına zeytinliğine dalmışlar keyif yapıyorlar. O koyun keçi bunu bilerek mi yapıyor hayır içgüdüsel yani onların içgüdüleri ile yaptığı harekete bizler insafsızca ceza veremeyiz. Bu durumda ,elimizden gelecek en iyi şey onlari korumak, barinaklarini sağlamlaştırmak ve kendi baktığımız canların sorumluluğunu almak.

 

Bunların dışında başımıza çeşitli kazalar da gelebilir elbette. Biz bütün tedbirleri alırız ama hayvan kaçar mesela bunda da toplum olarak görüp birbirimize yardım etmeliyiz.

 

Bir diğer konu ise başı boş köpekler. Sokak köpeklerini büyük çabalarla sahiplendirdik, yaşayacakları bahçeler bulduk ama şu an sokaklar sahipli köpeklerle dolu. Bunun bir sorumluluk olduğunu iyi anlamak ve öyle sahiplenmek gerekiyor. Başıboş bırakılan hayvanlar, özellikle sevgi görmeyen doğru düzgün beslenmeyen bu hayvanlar saldırganlaşıyor.  Üst üste  olaylar yaşıyoruz. Bencilliklerimize bu canları feda etmekten vazgeçmeliyiz. Bunun büyük bir sorumluluk olduğunun bilincinde olmalıyız. Sürekli ada dışından köpek getirip bakamayanlar ve kısırlaştırma yapmayanlar yüzünden, yani insan eliyle artan popülasyon yine insan eliyle katlediliyor.”