Dün (Cuma) saat 19.00'da Kafa Kafe'de adalılar ile buluşan Pro. Dr. Haluk Şahin, hem ilk romanı “Babıaile'de Cinayet”i, hem de Bozcaada hakkında konuştu. Etkinliğin ardından ise adalılara kitabını imzaladı.

Yazdığı kitap ve yazılarla Bozcaada'nın Türkiye dünyada tanınmasında önemli bir rol oynayan yazar, akademisyen, televizyoncu, şair, oyun yazarı ve son olarak romancı Haluk Şahin ile Babıali'de Cinayet romanını ve adayı konuştuk:

BH:  Tam şairliğinize alışırken bu roman da nereden çıktı?

HŞ:  Şiirlerimin başlıca esin kaynağı Bozcaada'dır biliyorsunuz. Bu sefer karşınıza İstanbul'lu yanımla çıkıyorum ve çok iyi bildiğim başka bir yeri, Babıali'yi anlatıyorum. Şiirlerimde poyraz, dalgalar, karıncalar ve sessizlik varsa, romanımda gürültü patırtı, itiş kakış, kavga ve ihanet var.  İhanet derken mesleğe ihanetten söz ediyorum. Ada ve Babıali... Hayatımın önemli bir kısmı bu ikisi arasında gidip gelerek geçti. Bozcaada Kitabı'nda da yazmıştım:  Ada olmasaydı Babıali'nin nobran dünyasına dayanamazdım. 

BH: Niçin roman?  İnceleme ve araştırma türünde bir eser de verebilirdiniz...

HŞ:  Onu yaptım.  Babıali'nin ya da medyanın sorunlarına yoğunlaşan bir çok kitabım var.  Örneğin 2011'de çıkan Can Çekişen Bir Meslek Üzerine Son Notlar.  Aynı konuda İngilizce makalelerim de çıktı.  Baktım değişen bir şey yok, bir kez de böyle anlatayım dedim. Gelen tepkilerden memnunum. Demek ki, roman hala etkili olabiliyor şu aşırı görsel iletişim döneminde.

BH: Bunu nasıl açıklıyorsunuz?

HŞ: İnsanın hikayeye olan ihtiyacıyla... Artık reklamcılara ve hatta politikacılara bile anlatacağınız konuyu hikaye etmeyi deneyin diyorlar. İnsan, hikaye seven bir canlı türü. Edebiyatın kaynağında bu var.  Hikaye etmeyi iyi yapanlar ölümsüzleşmişler.  Örneğin bizim adada her yaz hikayelerini okuduğumuz Homeros.  Şunu da söyleyeyim: Hikayemi anlatırken onun en sonunda edebiyat tanrılarına hesap vereceğini hiç unutmadım.  Edebi anlamda iyi bir eser olması için çaba gösterdim.  Yargı okurlarındır.

BH: Bundan sonra romana devam mı?

HŞ:   O yönde yüreklendirici çok şey duyuyorum. Poyraz aradabir dürtüp şiiri hatırlatıyor. Dostlarsa başka romanlar istiyoruz demekteler.  Bakalım hayatın planı ne?