Gitmek bile bir emek

Son 1 aydır ülkenin gündemini oluşturan unsurlardan biri 1 Mayıs İşçi ve Emekçi Bayramı.

Halk, haklı olarak kendine ait olan meydanlarda ve sokaklarda bayramını coşkuyla kutlamak istiyor ama Gezi direnişinin yarattığı sarsıntının meydanlardan ve sokaklardan yayıldığını, o sarsıntının mutlak güce dayalı iktidarını da sarstığını (ki kesinlikle öyle) düşünen egemen güçler ve söz sahipleri ise, meydan ve sokakları kapatmak konusunda kararlı.

Tabii bu söylediklerim başta İstanbul olmak üzere genellikle büyükşehirler için geçerli. Kabul edilebilir bir durum olmadığı da herkesçe aşikâr.

Bizlerse burada, Bozcada’ da 1 Mayıs’ımızı olması gerektiği gibi coşkuyla, yasaksızca kutlayabildik. Günün (ve dahi dönemin) şartları göz önüne alındığında şanslı olduğumuzu söylesek yanılmış olmayız açıkçası.

***

Yeryüzünde, emek dediğinizde ilk akla gelmesi gereken yerlerden biridir Bozcaada.

Yazının başlığında da vurguladığım gibi; gitmenin, ulaşmanın bile bir emek ve çaba gerektirdiği bir yer burası. İçinde, yine bin bir emekle pek çok şey üretilen, üretenlerin kendi yağında kavrulmaya çalıştığı bir yer.

Şaraptır mesela burada emeğin başrol oyuncusu.

Eski çağlardaki gibi üzümler bakire kızların ayaklarıyla ezilerek yapılmıyor artık ama hâlâ çok ciddi emek harcanıyor, bağdaki üzümün toplanmasından şişeye girene kadar.

Ya da balıkçılardır mesela emeğin bir başka yüzü.

Biz daha uykumuzun en tatlı yerindeyken onlar çoktan uyanmış, gün daha ağarmamışken balıkçı deyimiyle “sabah suyuna” 3 – 5 çapari ya da paragat atıp “ne çıkarsa kısmetimize” deyip saatlerce emeğinin sonucunu bekler.

Reçel yapıp satan kadınlar, mevsimi geldiğinde bağlardan kasa kasa üzümleri toplayıp traktörlere yükleyen işçiler ve o üzümler olana dek bağlarla ilgilenen insanlar.

Her sabah, önceki gün evlerde ve iş yerlerinde harcanan emeğin de bir göstergesi olan çöpleri erkenden toplamaya çıkan, sokakları süpüren çöpçüler keza.

***

Çalışan kesim hariç çok az insan bilir örneğin; selamsız ayları vardır Bozcaada’da.

Yılın belli bir döneminde işler o kadar yoğundur ki burada; insanlar, dostlar, arkadaşlar, iş yerinden çıkıp da birbirlerini pek göremezler. Şöyle bir merhabalaşıp selamlaşamazlar ne kadar isteseler de.

Öncelik iştir hep o sıralarda. Emeğin haklı kazancı için “daha çok çalışma” zamanıdır o an. Ortalık sakinleştiğinde ancak fazla fazla vakit olur sıklaşan merhabalar için.

Öyledir işte hayat burada.

Herkes;

Gelen, kalan, giden, geri dönen herkes bir şekilde içindedir bu emek döngüsünün. Ama üreterek, ama üretene bir şekilde destek vererek emeğe katkısı olan herkesin 1 Mayıs’ı, bayramı kutlu olsun.